Kapliczka znajduje się na Rondzie Solidarności w Wałczu. Jest to wysoki murowany słup ceglany z białą fugą. Posiada w górze cztery nisze, a w środkowej części tynkowane wyżłobienia. Zwieńczona czterospadowym blaszanym daszkiem z małą kopułką i krzyżem oraz „chorągiewką” z ażurowym napisem „IHS”.
I tak kolejno znajdują się wniszach: grupa Ukrzyżowania – Pan Jezus na krzyżu, Matka Boska i Św. Jan, pod nimi mosiężna tablica o renowacji kapliczki: renowacja 1842, z własnych środków Doroty Zubdarg, z domu Tesce, wdowa.
Następnie mamy Matkę Boską z Dzieciątkiem z przełomu XIX i XX w. Dwie kolejne rzeźby są współczesne, autorstwa Zbigniewa Polakowa – Św. Wojciech i nie spotkany dotychczas przeze mnie w kapliczkach – Św. Maksymilian Maria Kolbe.
W niewielkiej odległości, ale już poza wysepką ronda znajduje się szklana gablotka z informacją o kapliczce i herbem Wałcza.
W artykule Z. Augustyniaka pt. Problemy utrzymania kapliczek przydrożnych na przykładzie powiatu wałeckiego czytamy, że wzmiankowano o tej kapliczce już w 1712 r. Z dokumentów historycznych wiadomo, że w 1712 roku Diliana de Menchen Golcz ofiarowuje 200 złotych polskich na naprawę figury znajdującej się w tej kapliczce, a 1842 – jak już wspomniałam - roku wdowa Dorota Zubdang z domu Teske własnymi środkami odnawia figury.*
W 1977 roku władze wojewódzkie (dawne województwo pilskie) zamierzały rozebrać tą kapliczkę. Całodobowe czuwanie wiernych ze swoim proboszczem Romualdem Kunickim, uniemożliwiło ten zamiar.
*Augustyniak Z., Problemy utrzymania kapliczek przydrożnych na przykładzie powiatu wałeckiego, w: „Renowacja budynków i modernizacja obszarów zabudowanych”. Tom 5. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2009.
W niewielkiej odległości, ale już poza wysepką ronda znajduje się szklana gablotka z informacją o kapliczce i herbem Wałcza.
W artykule Z. Augustyniaka pt. Problemy utrzymania kapliczek przydrożnych na przykładzie powiatu wałeckiego czytamy, że wzmiankowano o tej kapliczce już w 1712 r. Z dokumentów historycznych wiadomo, że w 1712 roku Diliana de Menchen Golcz ofiarowuje 200 złotych polskich na naprawę figury znajdującej się w tej kapliczce, a 1842 – jak już wspomniałam - roku wdowa Dorota Zubdang z domu Teske własnymi środkami odnawia figury.*
W 1977 roku władze wojewódzkie (dawne województwo pilskie) zamierzały rozebrać tą kapliczkę. Całodobowe czuwanie wiernych ze swoim proboszczem Romualdem Kunickim, uniemożliwiło ten zamiar.
*Augustyniak Z., Problemy utrzymania kapliczek przydrożnych na przykładzie powiatu wałeckiego, w: „Renowacja budynków i modernizacja obszarów zabudowanych”. Tom 5. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2009.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz