"Przeszedłszy Polskę wzdłuż i wszerz, a potem układając w pamięci najcharakterystyczniejsze typy krajobrazu polskiego – nie sposób pominąć kapliczek przydrożnych, tkwiącyh w otoku przyrody jak drogie kamienie w pięknej oprawie..."

T. Seweryn, Kapliczki i krzyże przydrożne w Polsce, PAX, Warszawa 1955.

Strona ta jest poświęcona
wartym uwiecznienia przydrożnym kapliczkom i krzyżom, które spotykam na swojej drodze. Zapraszam... już od 11 lat.

Figura Św. Floriana na postumencie - Raciechowice

Figura Św. Floriana - Raciechowice

Kapliczka Pana Jezusa i Matki Bożej - Dąbie



Kapliczka Pana Jezusa i Matki Bożej - Dąbie

Kapliczka z piaskowca, wieńczy ją figura Pana Jezusa z podpisem „JEZU UFAM TOBIE”. Na postumencie płaskorzeźba Matki Bożej i inskrypcja: „PAMIĘTKA Z OBCHODÓW DRÓŻEK KALWARYJSKICH FUNDATOR LUDWIK RAKOCZY R.P. 1905, ODNOW. W R. 1972”.

Z prawej strony płaskorzeźba Św. Metodego w stroju biskupim, z lewej Św. Cyryla – z księgą i krzyżem.


Cyryl, (wcześniej Konstanty) zwany również Filozofem i jego starszy brat Michał, w zakonie Metody, urodzili się na pograniczu Słowiańszczyzny w Tesalonikach w IX wieku.
Obaj odznaczali się wybitnymi zdolnościami i wykształceniem. Cyryl po studiach w Konstantynopolu otrzymał święcenia i został bibliotekarzem przy kościele Hagia Sophia, ale szybko porzucił to zajęcie i przeniósł się do klasztoru nad Bosforem. Później objął katedrę filozofii w akademii cesarskiej, ale z tego również zrezygnował i udał się na górę Olimp, gdzie już od ok. 840 r. przebywał jego starszy brat Metody.

Obydwaj na polecenie cesarza Bizancjum udali się z misją do Chazarów – ludu nad Morzem Czarnym, który uległ judaizmowi, gdzie uczestniczyli w dyskusjach między chrześcijanami, żydami i saracenami. Prawdopodobnie w 826 r. zostali wysłani z misją ewangelizacyjną do księstwa wielkomorawskiego na zaproszenie księcia Rościsława.

Cyryl i Metody od początku przyjęli zasadę odprawiania liturgii w języku słowiańskim (zwanym dzisiaj staro-cerkiewno-słowiańskim). Potrzebowali tekstów liturgicznych i biblijnych, więc Cyryl stworzył na bezie greki alfabet słowiański – głagolicę, a następnie przetłumaczył teksty.
Bracia zachęceni pomyślnym przebiegiem misji udali się do Konstantynopola po nowych misjonarzy, ale okazało się, że muszą jechać na synod do Wenecji i bronić się przed oskarżeniem biskupów niemieckich o herezję. W 867 r. udali się do Rzymu, gdzie papież Hadrian II zalecił odprawianie liturgii w języku słowiańskim nie tylko wśród tych ludów, ale również w niektórych bazylikach Wiecznego Miasta. Nakazał również uroczyste złożenie ksiąg liturgicznych na ołtarzu w kościele Matki Boskiej, zwanym Fatne i udzielił Metodemu święceń kapłańskich.

Cyryl wstąpił w Rzymie do klasztoru i wkrótce zmarł, a Metody ponownie udał się na Morawy. Podczas kolejnej wizyty w Rzymie otrzymał sakrę biskupią i objął metropolię w Sirmium (niedaleko obecnego Belgradu), której podporządkowano Panonię. Wywołało to konflikt z biskupami bawarskimi, który doprowadził do uwięzienia Metodego w 870 r. i stawienia go przed sądem synodu. Abp Metody został zwolniony dopiero w 878 r. dzięki papieżowi Janowi VIII, który mianował go legatem apostolskim do ewangelizacji Słowian.
Metody ochrzcił czeskiego księcia Borzywoja i jego żonę Ludmiłę oraz doprowadził do chrztu księcia Wiślan, podróżował także do słowian bałkańskich. Zmarł na Morawach.
Papież Jan Paweł II ogłosił św. Cyryla i Metodego głównymi, obok św. Benedykta, patronami Europy.
Święto patronalne 14 lutego.

Kapliczka domkowa Dzieciątka Jezus - Sawa

Kapliczka domkowa Dzieciątka Jezus - Sawa
Kapliczka domkowa, odrestaurowana. Wewnątrz znajduje się figura Dzieciątka Jezus trzymającego w ręku kulę, symbolizującą ziemię. Drugą ręką błogosławi.
Pierwsze ślady czci Dzieciątka Jezus odnajdujemy na kartach Nowego Testamentu. Niewątpliwie pierwszymi adoratorami Bożej Dzieciny byli Maryja Panna i św. Józef.
W Ewangeliach czytamy nadto:
- o hołdzie pasterzy, którzy ‘udali się z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie’ /Łk 2,16/,
- o czci wyrażonej przez Mędrców ze Wschodu, którzy ‘upadli na twarz i oddali Dziecięciu pokłon’ /Mt 2,11/,
- o starcu Symeonie, który: ‘wziął Dziecię w objęcia i błogosławił’ /Łk 2,28/,
- oraz o prorokini Annie: ‘sławiła Boga i mówiła o Dziecięciu wszystkim’ /Łk 2,38/.

Zapoczątkowany w IV wieku ruch pielgrzymkowy do Ziemi Świętej, wzrósł znacznie w okresie średniowiecza, wtedy to tłumy pielgrzymów, obok nawiedzania Bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie, docierały do Groty Narodzenia w Betlejem, nad którą dzięki fundacji cesarza Konstantyna i jego matki św. Heleny, wzniesiono bazylikę.
Pod koniec średniowiecza kult Dzieciątka Jezus upowszechnił się już w Czechach, Holandii i Niemczech oraz w krajach skandynawskich.
Za światowe ognisko kultu Dzieciątka Jezus uważany jest karmel francuski: klasztor Karmelitanek Bosych w Beaune był do XVII wieku najważniejszym ośrodkiem kultu Dzieciątka w Europie.
Po 1655 r. centrum kultu Bożej Dzieciny stała się Praga.

Figurka Praskiego Dzieciątka wysoka na 45 cm , była własnością rodziny Manrique de Lara. Rodzina cenną figurkę przekazała Karmelitom Bosym przy kościele Matki Bożej Zwycięskiej w Pradze. Karmelici Dzieciątko Jezus naprawdę umiłowali. Niestety w okre­sie wojny 30-letniej, w roku 1630 byli zmu­szeni do ucieczki. Sasowie spustoszyli klasztor i kościół; Dzie­ciątku obie rączki odłamali i porzucili je za ołtarzem. Po siedmiu miesiącach Karmelici mogli wrócić, naprawić figurkę i oddawać jej należną cześć.
Coraz więcej wierzących zaczęło się uciekać do Dzieciąt­ka Jezus, szukać pociechy i pomocy przedstawiając swe prośby, które rzeczywiście były wysłuchiwane /uzdrowienia, ocalenie Pragi przed najazdem Szwedów, uratowanie przed epidemią moru, itp./.
Jezulątko otrzymuje mnóstwo wotów, a w roku 1655 jest uroczyście koronowane przez praskiego biskupa. Korona jest symbolem i znakiem królewskiej i boskiej godności Boga, który stał się małym dzieckiem. W roku 1741 figurka zostaje przenie­siona na boczny ołtarz, na którym jest do dnia dzisiejszego.

Kapliczka Matki Bożej i Pana Jezusa - Sawa

Kapliczka Matki Bożej i Pana Jezusa - Sawa

Kapliczka z piaskowca.
We frontowej wnęce płaskorzeźba Matki Bożej Różańcowej, pod nią płaskorzeźba III Upadku Pana Jezusa.
Inskrypcja dosyć nieczytelna: „FONDATOR JĘDRZEJ MAJKA PROSI O ZDROWAŚ MARYA”.
Zwieńczona krzyżem z Panem Jezusem, pod blaszanym daszkiem.

Z prawej wizerunek Św. Marcina w stroju Biskupin i żebrakiem u stóp, z lewej – Św. Andrzeja z charakterystycznym krzyżem „św. Andrzeja”.

Figury Matki Bożej i Pana Jezusa Frasobliwego przed Kościołem pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - Krasne Lasocice

Figury Matki Bożej i Pana Jezusa Frasobliwego przed Kościołem pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski - Krasne Lasocice

Kapliczka Serca Pana Jezusa, Matki Bożej i Św. Katarzyny - Krasne Lasocice

Kapliczka Serca Pana Jezusa, Matki Bożej i Św. Katarzyny - Krasne Lasocice

Kapliczka w centrum wsi, na skrzyżowaniu dróg.

Na samej górze, pod krzywym blaszanym daszkiem umieszczono dosyć schematyczną figurę Pana Jezusa z Miłosiernym Sercem.

Poniżej figura Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus umieszczona w niszy frontowej, pod nią – płaskorzeźba ze Św. Katarzyną i napis: „FANDATOROWIE FIGORY JAN I KATARZYNA (…) PROSZĄ O WESTCHNIENIE DO BOGA R. P. 1892”

Z prawej strony płaskorzeźby Św. Józefa z Dzieciątkiem i Św. Elżbiety, z lewej – Św. Jan Chrzciciel! (ciekawa odmiana, gdyż zwykle umieszczany jest wizerunek Św. Jana Nepomucena) oraz Św. Piotr z kluczami.

Kapliczka Św. Jana Nepomucena, Matki Bożej i Św. Andrzeja - Krasne Lasocice

Kapliczka Św. Jana Nepomucena, Matki Bożej i Św. Andrzeja - Krasne Lasocice
Kapliczka znajduje się na terenie sadu owocowego, wykonana jest z piaskowca.
Na samym szczycie figura Św. Jana Nepomucena, pod nim od frontu płaskorzeźby: Matki Bożej z Dzieciątkiem, Św. Andrzeja z charakterystycznym krzyżem, III Upadku Pana Jezusa i inskrypcja:

„FUNDATOROWIE JĘDRZEJ BOGACZ REGINA ŻONA, JAN ZAJĄC AGNIESZKA ŻONA PROSZĘ PRZECHODNIA O WESTCHNIENIE ZA SOBĄ DO BOGA 1873”.
Z prawej strony widnieją płaskorzeźby: Św. Agnieszki – nieczytelna postać, jednak „zdradza ją” baranek ;), Św. Mikołaja z laską, sztabkami złota i w stroju biskupim i Św. Pawła.
Z lewej – Św. Teresa, Św. Kazimierz w stroju królewskim i Św. Weronika.

Kapliczka domkowa Matki Bożej Częstochowskiej i Św. Jana Nepomucena - Żerosławice

Kapliczka domkowa Matki Bożej Częstochowskiej i Św. Jana Nepomucena - Żerosławice

Kapliczka drewniana, obita boazerią, na skrzyżowaniu, blisko dworskiego stawu.


Wewnątrz znajduje się obraz Matki Bożej Częstochowskiej (w centrum) oraz figury Matki Bożej z Dzieciątkiem i Świętego Jana Nepomucena. Kształt kapliczki jest nietypowy, gdyż zbudowano ją na planie pięciokąta. W ten sposób utworzyły się 2 boczne ołtarze.


Zgromadzono tu także wota: perły, różańce i krzyżyki.
W bliskim sąsiedztwie od kapliczki znajduje się pomnik, ufundowany przez mieszkańców Żerosławic na pamiątkę tragicznych wydarzeń.


W dniu 7 listopada 1944r. hitlerowcy przywieźli do dworu w Żerosławicach 33 więźniów z Montelupich i Bochni oraz 7 osób ze Słupi. Razem 40 osób. 28 z nich powieszono, 12 zastrzelono. Następnie Niemcy podpalili zabudowania dworskie i złożone w nich ciała Polaków.

W 1945r. zbudowano w Żerosławicach pomnik. W miejscu, gdzie stoi pomnik, pochowanych jest w 12 trumnach 40 okrutnie spalonych ludzi. Z 12 spalonych nie pozostało nic. O pomnik wystarali się dwaj mieszkańcy z Żerosławic - Stanisław Mazanek i Tomasz Fiust.

Figura Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia na postumencie - Grabie

Figura Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia na postumencie - Grabie

Krzyż drewniany z rzeźbą Jezusa Ukrzyżowanego - Grabie

Krzyż drewniany z rzeźbą Jezusa Ukrzyżowanego, otoczony blaszanym daszkiem - Grabie

Kapliczka domkowa Św. Jana Nepomucena - Grabie

Kapliczka domkowa Św. Jana Nepomucena - Grabie
Kapliczka domkowa Św. Jana Nepomucena, odrestaurowana w roku 2010 r. ze środków gminy Łapanów i Województwa Małopolskiego.
Znajduje się w Grabiu na rozwidleniu dróg na Kępanów, Łapanów i Tarnawę, w sąsiedztwie mostu nad Stradomką. Jest murowana z kamienia i gliny, z półokrągło zamkniętym wejściem, z pięknym posągiem św. Jana Nepomucena pochodzącym z I połowy XIX wieku, wykonanym w manierze barokowej.


Według podania przyniosła go powódź i w miejscu odnalezienia rzeźby wzniesiono kapliczkę.