Kapliczka wiekowa, podobnie jak otaczające ją lipy. 
Wewnątrz figura Matki Bożej Gdowskiej, poniżej Upadek Pana Jezusa, po bokach patroni fundatorów – Ś. Piotr i Św. Marcjanna. 
Oryginalnie, choć nieco przesadnie przystrojona - różowymi sztucznymi kwiatami, nieporadnie przywiązanymi – nie bacząc na obecność świętych…
Kapliczka niestety zaniedbana, ukryta w gąszczu krzaków. Zbudowana z piaskowca, zwieńczona kamiennym krzyżem. Jest wpisana do rejestru zabytków, tym bardziej dziwi opłakany stan obiektu.
Została ufundowana w 1900 roku przez Michała i Annę Strojnych. 
Niegdyś w tym miejscu znajdował się staw, dlatego teorie na temat powstania obiektu są z nim związane. Ponoć utopiło się tutaj wielu ludzi.
Według innej relacji, kaplica została ufundowana przez mieszkańców z drugiego brzegu Raby. Być może przebiegało tędy stare koryto rzeki, trudne do przeprawy.
Figura Jezusa Frasobliwego, wspartego na prawej ręce, w koronie cierniowej, umieszczona jest na postumencie z piaskowca.
Obecność w tym miejscu, na gruntach wiejskich, Jana Nepomucena wynika z faktu, iż grunty te były często zalewane przez rzeczkę Kuniczankę.
Dlatego figury Jana Nepomucena – Nepomuki, można spotkać jeszcze dzisiaj przy drogach w sąsiedztwie rzek i mostów, ale również na placach publicznych i kościelnych oraz na skrzyżowaniach dróg.
Jan Nepomucen ubrany jest tutaj w strój XVIII-wiecznego kanonika: biret, rokietę, komżę, sutannę i buty ze ściętym noskiem. Święty trzyma w dłoniach krucyfiks i palmę męczeństwa.
Poniżej Jana Nepomucena widnieje płaskorzeźba Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Z prawej strony – Św. Andrzej, patron fundatora – z atrybutami – ukośnym krzyżem „Świętego Andrzeja”, w długim płaszczu, z palmą męczeństwa.
Z lewej – Św. Katarzyna, także z charakterystycznymi atrybutami: kołem, na którym była łamana, w koronie na głowie, z palmą i księgą w ręku.
Na poziomie III, czyli na głębokości 135,6 m znajdują się świątki związane z miejscem, z którego górnicy udawali się do pracy, i z którego po jej zakończeniu wyjeżdżali na powierzchnię.
Obecnie podszybie Daniłowicza na III poziomie jest miejscem, z którego turyści wyjeżdżają na powierzchnię czteropiętrową windą.
W wielickiej kopalni oprócz trasy turystycznej można odwiedzić również podziemną ekspozycję Muzeum Żup Krakowskich, usytuowaną na III poziomie, na głębokości 135 metrów. 
Przedstawiają zarówno losy kopalni, narzędzia i urządzenia służące do wydobycia i transportu soli, jak również historię samego miasta.
Znajduje się tu także figura Jana Nepomucena i współczesny obraz Św. Kingi.
źródło: www.kopalnia.pl
Komora znajduje się na międzypoziomie Kazanów, na głębokości 130 m.
Posadzka jest wyrzeźbiona w jednolitej solnej bryle, a żyrandole z solnymi kryształami są zawieszone 12 metrów pod sufitem.
Kaplica Św. Krzyża znajduje się na poziomie II wyższym, na głębokości 91 m.
Wyposażenie wnętrza kaplicy skompletowano z kilku dawnych miejsc kultu. Jest to przykład kaplicy wędrownej, której wyposażenie mogło być przez górników przenoszone do innych komór, które znajdowały się bliżej ich miejsca pracy.
Przedsionek, w którym gromadzili się wierni, oddzielono od prezbiterium i nawy arkadą i balustradą. Uwagę zwraca ambona – oczywiście „solna”.
